109/2016 (τακτική)

Πρόεδρος: Χριστίνα Παπαγιάννη

Δικηγόροι: Στυλ. Κρίκης, Ζωή Περιλή

 

Το τραπεζικό επιτόκιο είναι πλέον ελεύθερα διαπραγματεύσιμο μεταξύ τραπεζών και πελατών, διό μη καταχρηστικότητα συμφωνιών για επιτόκιο υπερβαίνον το εξωτραπεζικό.

 

{…}    Περαιτέρω, με τον τέταρτο λόγο της ανακοπής, ο ανακόπτων εκθέτει ότι η προσβαλλόμενη Διαταγή Πληρωμής πρέπει να ακυρωθεί, δεδομένου ότι συνομολογήθηκε μεταξύ αυτού και της καθής, επιτόκιο για την από 21.3.2013 ένδικη δανειακή σύμβαση, μείζον του εξωτραπεζικού ισχύοντος μεγίστου προβλεπόμενου και εκ τούτου η συνδέουσα τα μέρη δανειακή σύμβαση ήταν αντίθετη στις διατάξεις του άρθρου 281 ΑΚ. Όμως, δεν παρατίθεται στο σχετικό λόγο της ανακοπής συγκεκριμένα ποιο είναι το υπερβάλλον, κατά ποιο καθίσταται άκυρη εν όλω ή εν μέρει η δανειακή σύμβαση, ούτε καθορίζεται το αμφισβητούμενο ποσό κάθε είδους τόκων, καθώς και το νόμιμο ύψος της οφειλής του ανακόπτοντος, όπως θα ήταν αν δεν είχαν περιληφθεί παράνομα και καταχρηστικά κονδύλια τόκων (ΕφΛαρ 317/2010 ΕπΕμπΔ 2010. 1127). Αντί τούτων, ο ανακόπτων αρκείται απλά να προσδιορίσει τη διαμόρφωση του εξωτραπεζικού επιτοκίου (δικαιοπρακτικού και υπερημερίας), κατά το χρόνο λειτουργίας της σύμβασης από 21.3.2011 μέχρι 28.3.2014, παραβλέποντας ότι το τραπεζικό επιτόκιο είναι πλέον ελεύθερα διαπραγματεύσιμο μεταξύ των τραπεζών και των πελατών τους και κατά συνέπεια οι περί αυτών συναπτόμενες συμφωνίες, στις οποίες τυχόν συνομολογείται επιτόκιο, που υπερβαίνει το εξωτραπεζικό δεν είναι γι’ αυτό το λόγο καταχρηστικές και αθέμιτες (ΑΠ 652/2010 Νόμος). Επομένως, οι τρίτος και τέταρτος λόγοι της ανακοπής είναι απορριπτέοι ως αόριστοι. {…}