96/2016 (τακτική)

Πρόεδρος: Ηρακλής Μέτσκας

Δικηγόροι: Κων. Ζαφειρούλης, Γεώρ. Συμσιρής

 

Αγωγή καταβαλόντος ποσό για συμμετοχή σε υπό σύσταση ΕΕ κατά του ορισθέντος ως διαχειριστή και εκπροσώπου της που υποχρεούνταν να προβεί στη δημοσίευση για τη νόμιμη σύστασή της. Η παράλειψη του εναγομένου για τήρηση των διατυπώσεων δημοσιότητας επάγεται ακυρότητα της υπό σύσταση ΕΕ, που μπορεί να επικαλεστεί ο ενάγων στις σχέσεις του με τον εναγόμενο.

Καταβολή για αιτία μη επακολουθήσασα, αφού η εταιρία δεν συστήθηκε νόμιμα και δεν λειτούργησε, ο ενάγων δεν απέκτησε την ιδιότητα μέλους της, ενώ ο εναγόμενος κατέστη πλουσιότερος σε βάρος της περιουσίας του.

Για τοκοφορία της απαίτησης απαιτείται δήλη ημέρα καταβολής ή όχληση, χαρακτήρα που δεν έχει η εξώδικη δήλωση του ενάγοντος για επικείμενη αποχώρησή του εκ της εταιρίας.

 

{…}    Από την ένορκη κατάθεση … αποδεικνύονται τα εξής: Με την από 15.6.2004 μεταξύ τους έγγραφη σύμβαση οι Κ. Φ. του Ν. (εκκαλών – ενάγων), Ε. Γ. του Κ. (εφεσίβλητη – εναγομένη) και η Λ. Α. του Α. (τρίτη, μη διάδικος στην παρούσα δίκη) συμφώνησαν από κοινού να συστήσουν μια ετερόρρυθμη τεχνική, εμπορική και ενεργειακή εταιρία με την επωνυμία «Ε. Γ. και ΣΙΑ ΕΕ» και το διακριτικό τίτλο «Υ. Κ.». Κατά τους ειδικότερους όρους της ανωτέρω σύμβασης η χρονική διάρκεια της υπό σύσταση ετερόρρυθμης εταιρίας συμφωνήθηκε να είναι αόριστη, η έδρα συμφωνήθηκε να βρίσκεται στην πόλη της Λ. (οδός Γ. αρ. …) και ο σκοπός της προσδιορίστηκε στην αξιοποίηση των φυσικώς ρεόντων υδάτων προς παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Ομόρρυθμα μέλη της υπό σύσταση εταιρίας ήταν η εφεσίβλητη και η Λ. Α. και ετερόρρυθμο μέλος ο εκκαλών, ο οποίος έπρεπε να καταβάλει για τη συμμετοχή του στην υπό σύσταση εταιρία το ποσό των 5.000 Ε και με την ιδιότητα του ετερορρύθμου μέλους της θα συμμετείχε στα κέρδη και στις ζημιές της κατά ποσοστό 25%. Η εφεσίβλητη ορίστηκε διαχειρίστρια της υπό σύσταση ετερόρρυθμης εταιρίας με εξουσία να την εκπροσωπεί δικαστικώς και εξωδίκως και υποχρέωση να επιμεληθεί την τήρηση των απαιτούμενων διατυπώσεων δημοσιότητας για την ολοκλήρωση της νόμιμης σύστασής της κατά το ισχύον τότε άρθρο 42 ΕμπΝ. Την ίδια ημέρα, δηλαδή την 15.6.2004, ο Κ. Γ., πατέρας της εφεσίβλητης, κρατώντας στο χέρι του το ανωτέρω από 15.6.2004 έγγραφο συμφωνητικό και ενεργώντας σιωπηρά ως άμεσος αντιπρόσωπος της τελευταίας, ενόψει των δεδομένων περιστάσεων, ήτοι της συγγενικής σχέσης του με την εφεσίβλητη, της κατοχής του ανωτέρω ιδιωτικού συμφωνητικού και της έλλειψης οποιασδήποτε άλλης ενοχικής σχέσης που να τον συνδέει με τον εκκαλούντα, επισκέφτηκε το πρατήριο καυσίμων που διατηρεί ο τελευταίος στη Λ. και παρέλαβε από αυτόν για λογαριασμό της εφεσίβλητης το χρηματικό ποσό των 5.000 Ε προς εξόφληση του συμφωνηθέντος ποσού για την συμμετοχή του εκκαλούντος στην μεταξύ τους υπό σύσταση ετερόρρυθμη εταιρία.

Περαιτέρω, όμως, αποδεικνύεται αφενός ότι η ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «Ε. Γ. και ΣΙΑ ΕΕ» και το διακριτικό τίτλο «Υ. Κ.» αφενός δεν ανέπτυξε φανερή συναλλακτική δράση και οικονομική ή άλλου είδους δραστηριότητα και αφετέρου ότι η εφεσίβλητη δεν τήρησε τις προβλεπόμενες διατυπώσεις δημοσιότητας για την ολοκλήρωση της νόμιμης σύστασης της, όπως είχε συμβατικά δεσμευτεί με την ιδιότητα της ομορρύθμου εταίρου και διαχειρίστριας της. Συνεπώς, η παράλειψη της τήρησης των διατυπώσεων δημοσιότητας που προβλέπονται στα άρθρα 39, 42, 43 και 44 ΕμπΝ συνεπάγεται ακυρότητα της υπό σύσταση ετερόρρυθμης εταιρίας, την οποία μπορεί να επικαλεστεί ο εκκαλών στις σχέσεις του με την εφεσίβλητη (βλ. σχ. ΟλΑΠ 588/1968 ΝοΒ 17. 274, ΑΠ 1124/1981 ΕΕμπΔ ΛΓ. 551, ΑΠ 1299/1980 ΕΕμπΔ ΛΒ. 520, ΑΠ 564/1979 ΕΕμπΔ ΛΑ. 72, ΕφΠειρ 1009/1985 Δνη 27. 173, ΕφΘεσ 1600/1984 ΕΕμπΔ ΛΗ. 482). Επομένως, αποδεικνύεται ότι η αιτία για την οποία κατέβαλε, σύμφωνα με όσα προεκτέθηκαν, ο εκκαλών στην εφεσίβλητη το ποσό των 5.000 Ε δεν επακολούθησε, καθώς η ετερόρρυθμη εταιρία με την επωνυμία «Ε. Γ. και ΣΙΑ Ε.Ε.» και το διακριτικό τίτλο «Υ. Κ.» δεν συστήθηκε νόμιμα και δεν λειτούργησε ποτέ, με αποτέλεσμα ο ενάγων να μην αποκτήσει την ιδιότητα του ετερορρύθμου μέλους της. Επομένως, αποδεικνύεται ότι η εφεσίβλητη πράγματι κατέστη πλουσιότερη σε βάρος της περιουσίας του εκκαλούντος και για το λόγο αυτό οφείλει να του καταβάλει το ποσό των 5.000 Ε με το νόμιμο τόκο από την επίδοση της ένδικης αγωγής του μέχρι την πλήρη εξόφληση και όχι από την επόμενη της καταβολής ή της επίδοσης της από 15.9.2006 εξώδικης δήλωσής του, όπως αβάσιμα αιτείται ο εκκαλών, καθώς για την τοκοφορία της απαίτησης απαιτείται δήλη ημέρα καταβολής που δεν υφίσταται εν προκειμένω ή όχληση, χαρακτήρα τον οποίο δεν έχει η από 15.9.2006 εξώδικη δήλωση του εκκαλούντος, καθώς σε αυτήν δεν γίνεται λόγος για ακυρότητα της εταιρίας, αλλά για επικείμενη αποχώρησή του από αυτήν.

Το πρωτοβάθμιο Δικαστήριο, που με την εκκαλούμενη απόφαση του κατέληξε σε διαφορετικό αποδεικτικό συμπέρασμα και απέρριψε την αγωγή ως ουσιαστικά αβάσιμη, έσφαλε ως προς την εκτίμηση των αποδείξεων και, επομένως, πρέπει να γίνει δεκτός και ως ουσιαστικά βάσιμος ο σχετικός λόγος της ένδικης έφεσης, να εξαφανιστεί η εκκαλούμενη απόφαση στο σύνολό της και να διαταχθεί η επιστροφή του προκαταβληθέντος παραβόλου των 200 Ε στον εκκαλούντα. Στη συνέχεια το Δικαστήριο πρέπει να κρατήσει και να δικάσει την ένδικη αγωγή και, σύμφωνα με όσα ανωτέρω αποδεικνύονται, να την κάνει δεκτή και ως ουσιαστικά βάσιμη, υποχρεώνοντας την εναγόμενη να καταβάλει στον ενάγοντα το ποσό των 5.000 Ε με το νόμιμο τόκο από την επομένη της επίδοσης της ένδικης αγωγής μέχρι την πλήρη εξόφληση…