109/2016

Πρόεδρος: Γρηγ. Παπαδημητρίου

Εισηγήτρια: Ειρήνη Γκορτσίλα

Δικηγόροι: Κων. Σαμαράς, Δημ. Γκούβας

 

Οι προθεσμίες εκ της επίδοσης εγγράφου τρέχουν εναντίον και του επιδόσαντος.

Κριτήριο προσδιορισμού της προθεσμίας έφεσης ο τόπος διαμονής εκκαλούντος κατά την επίδοση, αδιάφορη δε η κατοικία. Διαμονή η έχουσα διάρκεια ή σταθερότητα. Επί κατοικίας στην ημεδαπή και παράλληλα επαγγελματικής δραστηριότητας (και διαμονής) στην αλλοδαπή, κρίσιμο κατά πόσο αυτή αποτελεί πραγματικό λόγο επιμήκυνσης της προθεσμίας ή προβάλλεται προσχηματικά.

Διαμονή εκκαλούσας στην Ελλάδα όπως δηλώνει σε όλα τα πρωτόδικα δικόγραφα, το πρώτον δε με το εφετήριο δήλωσε κάτοικος αλλοδαπής χωρίς να αποδεικνύει διαμονή κατά τρόπο διαρκή και σταθερό, ενώ ασχολείται επαγγελματικά ως ψυχολόγος στην ημεδαπή.

 

Κατά το άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, αν ο εκκαλών διαμένει στην Ελλάδα η προθεσμία της έφεσης είναι τριάντα ημέρες, αν διαμένει στο εξωτερικό ή η διαμονή του είναι άγνωστη εξήντα ημέρες και στις δύο δε περιπτώσεις η προθεσμία αρχίζει από την επίδοση της απόφασης που περατώνει τη δίκη, κατά δε το άρθρο 144 παρ. 2 του ίδιου Κώδικα οι προθεσμίες που αρχίζουν με την επίδοση εγγράφου τρέχουν εναντίον και εκείνου με παραγγελία του οποίου έγινε η επίδοση. Εξάλλου, κατ’ άρθρ. 151 του ίδιου Κώδικα, «η παρελθούσα νόμιμη ή δικαστική προθεσμία συνεπάγεται έκπτωση από το δικαίωμα να επιχειρηθεί η πράξη για την οποία έχει ορισθεί η προθεσμία, εκτός αν ο νόμος ορίζει διαφορετικά», κατά δε το άρθρο 532 του ίδιου Κώδικα «Αν λείπει κάποια από τις προϋποθέσεις του παραδεκτού της έφεσης, ιδίως αν η έφεση δεν ασκήθηκε εμπρόθεσμα και κατά τις νόμιμες διατυπώσεις, το Δικαστήριο την απορρίπτει ως απαράδεκτη και αυτεπαγγέλτως». Κριτήριο προσδιορισμού της, κατ’ άρθρο 518 παρ. 1 ΚΠολΔ, προθεσμίας για την άσκηση της έφεσης είναι ο τόπος διαμονής του εκκαλούντος κατά την ημέρα επίδοσης της εκκαλουμένης απόφασης, αφού από αυτόν και από την εγγύτητά του προς τον τόπο ενέργειας εξαρτάται το εύλογο του χρόνου που απαιτείται για την άσκηση της έφεσης. Η κατοικία του ιδίου κατά την ίδια χρονική στιγμή είναι αδιάφορη. Ως διαμονή, όμως, για τον καθορισμό της προθεσμίας αυτής, δεν πρέπει να θεωρηθεί η εντελώς πρόσκαιρη ή ευκαιριακή, αλλά αυτή που εμφανίζει κάποια διάρκεια ή σταθερότητα (Σ. Σαμουήλ Η ΄Εφεση Ε’ έκδ. 2003 παρ. 372, Β. Βαθρακοκοίλη ΚΠολΔ άρθρο 518 αρ. 4). Και στην περίπτωση που ο εκκαλών έχει κατοικία, δηλαδή τόπο κύριας και μόνιμης εγκατάστασης (ΑΚ 51) στην ημεδαπή, αλλά παράλληλα ασκεί επαγγελματική δραστηριότητα στην αλλοδαπή με συνέπεια να διαμένει κατά διαστήματα και εκεί, αποβαίνει σημαντικό το να καθορισθεί κατά πόσο η διαμονή αυτή, σε συγκεκριμένη περίπτωση, αποτελεί πραγματικό λόγο επιμήκυνσης της προθεσμίας για την άσκηση της έφεσης ή προβάλλεται προσχηματικώς για να δικαιολογήσει την αναποφασιστικότητα ή την ολιγωρία του εκκαλούντος ή του δικαστικού πληρεξουσίου αυτού (ΕφΛαρ 238/2007 Δικογρ 2007. 299, ΕφΘεσ 284/89 Δνη 32. 1355).

{…} Η από 16.6.2011 έφεση, όμως, των εναγουσών, όπως προκύπτει από τη βεβαίωση της αρμόδιας γραμματέα του Πρωτοδικείου Βόλου, κατατέθηκε με αριθμό 142 στις 30.6.2011, ήτοι ασκήθηκε μετά την πάροδο των άνω τριάντα ημερών από την επομένη της με την επιμέλεια των ιδίων επίδοσης της εκκαλουμένης απόφασης στην εναγόμενη, αλλά πριν από την πάροδο των εξήντα ημερών από την εν λόγω έναρξη αυτής. Στο δικόγραφο της έφεσης η σ’ αυτή δεύτερη εκκαλούσα – ενάγουσα Ε. Σ. το γένος Γ. Κ., η οποία σε όλα τα δικόγραφα της πρωτοβάθμιας δίκης φέρονταν κάτοικος Γ. Α., για πρώτη φορά δηλώνει κάτοικος Λονδίνου, χωρίς όμως περαιτέρω η ίδια στο δικόγραφο της έφεσης ή και με τις προτάσεις της ενώπιον του παρόντος Δικαστηρίου να επικαλείται και περαιτέρω να αποδεικνύει ότι και ο τόπος διαμονής της κατά τρόπο διαρκή και σταθερό είναι το Λονδίνο, αφού η διαμονή στην αλλοδαπή, που εμφανίζει κάποια διάρκεια και σταθερότητα και όχι η κατοικία καθορίζει την 60νθήμερη προθεσμία για την άσκηση της έφεσης, κατά την ανωτέρω εκτεθείσα νομική σκέψη. Από τα προσκομιζόμενα από την εφεσίβλητη στοιχεία προκύπτει ότι αυτή ασχολείται επαγγελματικά ως ψυχολόγος, ιδρύτρια – διευθύντρια και εμψυχώτρια του Μουσείου Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας, που λειτουργεί στου Φ. όλες τις ημέρες της εβδομάδας, λόγος, ο οποίος οπωσδήποτε υποχρεώνει τη δεύτερη εκκαλούσα κατά τρόπο διαρκή και σταθερό να διαμένει στην Α., ανεξαρτήτως αν αυτή διατηρεί κατοικία και στην αλλοδαπή. Τα ανωτέρω, σε συνδυασμό και με το γεγονός ότι με επιμέλεια του πληρεξουσίου δικηγόρου των εναγουσών επιδόθηκε η εκκαλουμένη απόφαση στην εναγόμενη, από την επομένη της οποίας τρέχει η προθεσμία για την άσκηση της έφεσης και για τις ίδιες, κρίνεται ότι και η δεύτερη εκκαλούσα – ενάγουσα είχε τη δυνατότητα να αποφασίσει και να προετοιμάσει την άσκηση της έφεσης μέσα στην προθεσμία των τριάντα ημερών, που προβλέπεται για όσους διαμένουν στην Ελλάδα. Η επίκληση της κατοικίας αυτής στην αλλοδαπή γίνεται προσχηματικώς για να δικαιολογήσει την απώλεια της προθεσμίας των τριάντα ημερών ως προς την άσκηση της έφεσης. Η παρέλευση της προθεσμίας αυτής επέφερε την έκπτωση από το σχετικό δικαίωμα για αμφότερες τις εκκαλούσες (ΚΠολΔ 151) και θα πρέπει η έφεση αυτή να απορριφθεί ως απαράδεκτη, κατ’ αυτεπάγγελτη έρευνα, αλλά και κατά την περί τούτου βάσιμη ένσταση της εναγόμενης – εφεσίβλητης…