ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΟΛΟΜΕΛΕΙΑ ΠΡΟΕΔΡΩΝ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΩΝ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ

Δημητρίου Γ. Κατσαρού, Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Λάρισας.

…//…

Αθήνα 12 Μαΐου 2016

Κύριε Πρόεδρε, Κυρίες και Κύριοι συνάδελφοι,

Το δικηγορικό σώμα από τις 12 Ιανουαρίου 2016 βρίσκεται σε αποχή. Καταρχήν και κυρίως λόγω του ασφαλιστικού και τελευταία μόλις και του φορολογικού. Σήμερα δηλαδή, συμπληρώνονται ακριβώς τέσσερις μήνες από την αφετηρία των αγωνιστικών κινητοποιήσεών μας. Δεν είναι ίσως η πιο μακρά αποχή στην ιστορία του δικηγορικού σώματος. Οι παλαιότεροι εξ ημών ενθυμούνται ότι, στις αρχές και στα μέσα της δεκαετίας του 1990 και άλλες φορές και για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, χρησιμοποιήσαμε το αγωνιστικό  μέσο της αποχής για τις διεκδικήσεις μας. Πρόκειται όμως για την πιο οργανωμένη αποχή, και αναφορικά με το στοιχείο αυτό, παρατίθενται επιγραμματικά τα παρακάτω:

-άμεση αντίδραση, με την δημοσιοποίηση της πρωτοβουλίας της κυβέρνησης (6 Ιανουαρίου), η οποία εκδηλώθηκε με την επίσης άμεση σύγκληση της Συντονιστικής Επιτροπής στις 9 Ιανουαρίου, η οποία αποφάσισε την αποχή από 12 του ιδίου μηνός.

-ταυτόχρονη έμπρακτη πρωτοβουλία για συγκρότηση μετώπου με επιστημονικούς φορείς και οργανώσεις ελευθέρων επαγγελματιών.

-συγκρότηση ομάδας επιστημονικής υποστήριξης, (Διονύσης Ρίζος, Δημήτρης Μπούρλος,) οι οποίοι ανέλαβαν το βάρος της επεξεργασίας του προσχεδίου και της τεκμηριωμένης προβολής των θέσεων αποδόμησης αυτού με συχνή παρουσία στα κεντρικά ΜΜΕ, με την συνεπικουρία στην όλη προσπάθεια και του Ευσταθίου Μπακάλη αλλά και της καθηγήτριας Πατρίνας Παπαρρηγοπούλου.

-ιδιαίτερα «σφιχτό» πλαίσιο χορήγησης αδειών (ιστορικά δεν υπήρξε πιο αυστηρό).

-εξαρχής ελήφθη πρόνοια και επελέγη η ανά εβδομάδα παράταση της αποχής, ώστε σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά των υποθέσεων που διαλαμβάνονταν στο πλαίσιο χορήγησης αδειών, να περιορίζονται οι πιθανότητες ευδοκίμησης αίτησης ακύρωσης. Η επιλογή αυτή δικαιώθηκε και  επιβεβαιώθηκε απολύτως στη συνέχεια ,με την γνωστή απόφαση της Επιτροπής Αναστολών του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία απέρριψε αίτηση αναστολής εκτέλεσης της απόφασης για αποχή, ενώ εκκρεμεί η εκδίκαση της αίτησης ακύρωσης.

Κατά τη διάρκεια της αποχής εκδηλώθηκε και έλαβαν χώρα:

-Πρωτοφανής ενότητα του κλάδου η οποία εκφράζεται με ομόφωνες αποφάσεις της Ολομέλειας και της Συντονιστικής, η οποία συνεδριάζει κάθε εβδομάδα και καθοδηγεί τον αγώνα, ενώ οι αποφάσεις των πανελλήνιων αντιπροσωπευτικών συλλογικών οργάνων, επικυρώνονται ομόφωνα κατά κανόνα από τους Συλλόγους.

-Πιστή τήρηση του αυστηρού πλαισίου χορήγησης αδειών, γεγονός το οποίο επιβεβαιώνει τόσο τη λειτουργία των οργάνων, οσο και την προσήλωση των συναδέλφων στον αγώνα μας.

-Τρία ογκώδη συλλαλητήρια που έγιναν στην Αθήνα τα οποία είχαν φαντασία, ευρηματικότητα και κυρίως μαζικότητα τα οποία προκάλεσαν ιδιαίτερη αίσθηση στην κοινή γνώμη και ανέδειξαν το δίκαια αιτήματά μας.

-Απευθείας θέση των αιτημάτων μας στον Πρωθυπουργό της χώρας κ. Τσίπρα, με συνάντηση στην οποία παρέστη ο Πρόεδρος της Ολομέλειας κ. Β. Αλεξανδρής.

-Συμμετοχή στο διάλογο με το Υπουργείο μαζί τους επιστημονικούς φορείς, με παρουσία από μέρους μας της προαναφερόμενης επιστημονικής ομάδας, διάλογος ο οποίος διεκόπη λόγω της άρνησης του Υπουργείου να επιδείξει αναλογιστικές μελέτες, ποσοτικοποιημένα στοιχεία και μελέτες κοινωνικών και οικονομικών επιπτώσεων.

-Πάμπολλες συνεντεύξεις και δηλώσεις σε κεντρικό επίπεδο του Προέδρου της Ολομέλειας κ. Β.Αλεξανδρή, οι οποίες με την αναπαραγωγή τους πανελληνίως, κατέστησαν απολύτως ευκρινή και τα επιχειρήματα και τα αιτήματα του αγώνα μας. Η επικοινωνιακή αυτή προσπάθεια ενισχύθηκε αρκούντως από την δραστηριότητα των Προέδρων των Δικηγορικών Συλλόγων και όχι μόνον σε τοπικό επίπεδο.

-Αναδείχθηκε πολλαπλώς το ζήτημα της έλλειψης αναλογιστικών μελετών, η οποία αποδυνάμωνε τα επιχειρήματα της κυβέρνησης περί της προωθούμενης δήθεν ασφαλιστικής μεταρρύθμισης. Αναλογιστικές μελέτες, οι οποίες σημειωτέον, ουδέποτε υπήρξαν ακόμα και μετά την κατάθεση και ψήφιση του ασφαλιστικού, γεγονός που αποδεικνύει και την προσχηματικότητα του διαλόγου από πλευράς του Υπουργείου και το μη βιώσιμο του ψηφισθέντος τελικά νομοσχεδίου.

-Όλη η επιχειρηματολογία του δικηγορικού σώματος περί της έλλειψης των αναλογιστικών μελετών και της αντισυνταγματικότητας αποτέλεσε στη συνέχεια κύριο μέρος των θέσεων των  θεσμικών φορέων γνωμοδότησης, ήτοι της γνωμοδότησης του Ελεγκτικού Συνεδρίου, της Επιστημονικής Επιτροπής της Βουλής, και της Οικονομικής Κοινωνικής Επιτροπής του Υπουργείου Εργασίας.

-Ενόψει της ομολογημένης πλέον πραγματικότητας της έλλειψης κανονιστικής εξουσίας της χώρας μας, τέθηκαν τα αιτήματά μας στους εκπροσώπους των θεσμών (τρόικα)από τον Πρόεδρο της Ολομέλειας κ. Β. Αλεξανδρή, όχι κατά τρόπο προφορικό και διαχειριστικό, αλλά συνοδευόμενα από έγγραφα στοιχεία και την εκπονηθείσα από τον καθηγητή Ζημπίδη αναλογιστική μελέτη, η οποία κατέρριπτε με στοιχεία τους ισχυρισμούς του Υπουργείου περί μη βιωσιμότητας του Ταμείου Νομικών.

-Προκλήθηκε παρέμβαση των ευρωπαϊκών δικηγορικών συλλόγων (C.C.B.E) υπέρ των αιτημάτων μας στον πρωθυπουργό κ. Τσίπρα.

-Πίεση προς τη Κυβέρνηση εξαιτίας της αναβολής των δικών, ειδικά των μεγάλων δικών, (υπόθεση Τσοχατζόπουλου, «πυρήνες φωτιάς», Χρυσής Αυγής κλπ) καθώς και απώλεια δημοσιονομικών εσόδων.

-Κοινωνική «απαντοχή» εξαιτίας της μη διενέργειας των πλειστηριασμών, η οποία ίσως αντισταθμίστηκε από το αυτονόητο και αναπότρεπτο πολιτικό όφελος της κυβέρνησης,

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ:

-Η Κυβέρνηση δεν απέσυρε το νομοσχέδιο και να γίνει ενας διάλογος εξαρχής με βάση αναλογιστικές μελέτες,όπως ήταν το κύριο αίτημα του δικηγορικού σώματος αλλά και των επιστημονικών φορέων.

-Η Κυβέρνηση δεν μετέβαλλε τη βασική φιλοσοφία της στο ασφαλιστικό, ήτοι της σύνδεσης των ασφαλιστικών εισφορών με το καθαρό φορολογητέο εισόδημα του προηγούμενου έτους.

– Σε σχέση με το προσχέδιο του Ιανουαρίου, η Κυβέρνηση μετατοπίστηκε και έκανε διορθώσεις με κύριες αυτές:

-τις μειώσεις των ποσοστών στους νέους ασφαλισμένους, δίκην δανείου όμως καθόσον αποτελούν ασφαλιστική οφειλή,

-κλιμακούμενες από 50% και κάτω μειώσεις ποσοστών ανάλογα με το εισόδημα για διάστημα προσαρμογής από 01-01-2017 μέχρι 31-12-2010 (τετραετία),

-παροχή κινήτρων για παραμονή στο επάγγελμα ασφαλισμένων ηλικίας 62 ετών, οι οποίοι θα καταβάλουν το ήμισυ των εισφορών χωρίς δικαίωμα όμως προσαύξησης της σύνταξης. Πάντα ταύτα τα στοιχεία είναι ηδηαναρτημένα στις ιστοσελίδες των δικηγορικών συλλόγων, μετά από επεξεργασία από  τους συναδέλφους Διονύσιο Ρίζο και Ευστάθιο Μπακάλη, συνοδεύονται δε και από σχετικούς συγκριτικούς πίνακες.

-Η Κυβέρνηση δεν δέχθηκε τις  τροπολογίες που προτείναμε: 1. για την πραγματική μείωση των ποσοστών ασφαλισμένων κάτω της πενταετίας και όχι «μείωση –οφειλή», 2. για την επιστροφή του καταβληθέντος πλέον της οφειλόμενης εισφοράς του 20% για την κύρια ασφάλιση μέσω των γραμματίων προκαταβολής εισφορών, 3. για την δημιουργία φορέα επικουρικής ασφάλισης υπο μορφή ΝΠΙΔ με υποχρεωτικότητα ασφάλισης και θέσπιση εισφορών μετά από αναλογιστικές μελέτες, με ταυτόχρονη κατάργηση της ποσοστιαίας εισφοράς 7% για την επικουρική ασφάλιση. Τις υπ’ αριθμ. 2 και 3 προτεινόμενες τροπολογίες ο Υπουργός κατά τη συζήτηση στην Ολομέλεια της Βουλής, δέχθηκε να τις μελετήσει και να τις κάνει δεκτές. Επίσης προέβη σε αποδοχή του αιτήματος για συμψηφισμό των μέσω γραμματίων προκαταβολής καταβληθησομένων εισφορών και για τους εμμίσθους με την διαδικασία της νομοτεχνικής βελτίωσης.

ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:

-Θα μπορούσε να υπάρξει άλλη μορφή αγώνος; Π.χ προειδοποιητικές, κυλιόμενες και στη συνέχεια ένταση του αγώνα με την ψήφιση. Σημειωτέον ότι άλλες ρεαλιστικές προτάσεις δεν προτάθηκαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο.Αν ήταν σαφής και συγκεκριμένος ο χρονικός ορίζοντας του διαλόγου και της ψήφισης του νομοσχεδίου, ασφαλώς δεν θα επελέγετο η μορφή των κινητοποιήσεων που τελικώς επελέγη. Τα δυο αυτά όμως στοιχεία, όχι μόνον δεν ήταν γνωστά αλλά η μεταβολή αυτών κάθε φορά αποτελούσε εργαλείο της κυβερνητικής προπαγάνδας τόσον προς το εσωτερικό της χώρας, όσον και προς τους θεσμούς, με τους οποίους βρισκόταν σε ένα διαρκές «κρυφτούλι», η «πινγκπόνγκ» με κύριο διακύβευμα την αξιολόγηση, η οποία εισέτι δεν εννοεί να ολοκληρωθεί. Εν προκειμένω, υπάρχει πλήθος δημοσιευμάτων όπου όχι μόνον αρμόδια υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη (Σταθάκης, Τσακαλώτος) δηλώνουν ότι θα ψηφισθεί το νομοσχέδιο αλλά και αυτή η ίδια η κυβερνητική εκπρόσωπος κυρία Γεροβασίλη,  δηλώνει ότι θα ψηφισθεί σε διάφορες ημερομηνίες του Ιανουαρίου, του Φεβρουαρίου κ.λ.π. Ο ίδιος ο πρωθυπουργός στην εκπομπή «ενικός» του Ν. Χατζηνικολάου στο τέλος Φεβρουαρίου, δηλώνει ότι εντός του Μαρτίου, όχι μόνον θα ψηφιστεί το ασφαλιστικό και το φορολογικό αλλά και δυο ακόμα νομοσχέδια. Απόδειξη της ρευστότητας του χρόνου ψήφισης του ασφαλιστικού αποτελεί και η τελική διαδικασία ψήφισης όπου εντελώς αιφνίδια στις 6 Μαΐου έγινε επίσημα γνωστό ότι εισέρχεται προς ψήφιση στην Ολομέλεια της Βουλής στις 7, 8 Μαΐου, Σαββατοκύριακο όπως και πράγματι έγινε. Επομένως κανείς δεν θα μπορούσε να ρισκάρει μια ολιγωρία, σε ένα τόσο σοβαρό νομοσχέδιο, όταν μάλιστα υπήρχε η πικρή εμπειρία του παρελθόντος. (π.χ επιβολή ΦΠΑ το 2010)

-Υπήρξε πολιτική υποστήριξη στον αγώνα μας, από τις πολιτικές δυνάμεις; Πέρα από την καταψήφιση από σύσσωμη την αντιπολίτευση , δεν υπήρξε κάποια ιδιαίτερη κίνηση η οποία να δεικνύει ότι υπάρχει άλλη πρόταση για το ασφαλιστικό, η οποία να επιδρά θετικά στα αιτήματά μας, έστω και υπό μορφήν μελλοντικής εξέλιξης σε περίπτωση πολιτικής μεταβολής. Υπήρξε κριτική η οποία εστιάστηκε κυρίως στο μη βιώσιμο του ασφαλιστικού, γεγονός το οποίο αποτελεί προανάκρουσμα νέας παρέμβασης στο συγκεκριμένο ζήτημα. Αρνητικό επίσης στοιχείο αποτέλεσε, η ειλικρινής επισήμανση του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Κυριάκου Μητσοτάκη, ότι και οι δανειστές ενέκριναν το ασφαλιστικό –φορολογικό.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ

-Ο αγώνας δόθηκε στο εξαιρετικά δυσμενές πολιτικό περιβάλλον, στο οποίο κυριαρχεί η δημοσιονομική και όχι μόνον επιτήρηση της χώρας και τούτο δεν απαιτεί ιδιαίτερη υπερανάλυση. Είναι δεδομένο ότι κάποιες παράμετροι ούτε να προβλεφθούν, ούτε να αποτραπούν είναι δυνατόν από το δικηγορικό σώμα.  Π.χ Σύνδεση αξιολόγησης με προσφυγικό –μεταναστευτικό. Επίσης η παρά τα αντιθέτως υποστηριζόμενα, συναίνεση τελικά των δανειστών στο ασφαλιστικό, καίτοι φέρει αμιγώς φορολογικό χαρακτήρα, εκτίμηση την οποία  ενισχύει η προαναφερόμενη αιτίαση του κ. Κυριάκου Μητσοτάκη στη Βουλή των Ελλήνων κατά τη ψήφιση του Ασφαλιστικού Φορολογικού.

-Ενδεχομένως, η αποχή να είχε θετικό αποτέλεσμα, αν τον αγωνιστικό δρόμο του δικηγορικού σώματος ακολουθούσαν και οι άλλοι επιστημονικοί φορείς (φαρμακοποιοί, γιατροί, μηχανικοί, κ.λ.π), εξέλιξη η οποία επιδιώχθηκε, πλην όμως δεν κατέστη εφικτή στο πεδίο της αποχής, εξαιτίας της άρνησης των προαναφερομένων φορέων. Τυχόν κριτική, ότι δεν κατορθώθηκε η κάθοδος των ως άνω κλάδων σε αποχή είναι καταφανώς άδικη, διότι αφενός μεν είναι γνωστές οι προσπάθειες προς αυτή τη κατεύθυνση, ενώ αφετέρου δεν προτείνονται, ούτε υποδεικνύονται από τους ασκούντες την κριτική, τρόποι πειθαναγκασμού και συμμόρφωσης άλλων προς το αίτημά μας.

ΔΕΔΟΜΕΝΑ  ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ

-Έχουμε πλέον την αρνητική εξέλιξη του νόμου αναφορικά με το ασφαλιστικό και το φορολογικό. Εν προκειμένω, ένας νόμος αλλάζει με τη γνωστή νομοθετική διαδικασία, η οποία κάθε φορά υπαγορεύεται από τον κρατούντα συσχετισμό πολιτικών κοινοβουλευτικών δυνάμεων. Παρατηρείται ωστόσο, ότι παρότι μόνον οι βουλευτές της συμπολίτευσης υπερψήφισαν το νομοσχέδιο, εν τούτοις και η αξιωματική αντιπολίτευση και τα λοιπά συστημικά κόμματα, δυνάμει κυβερνητικά η συγκυβερνητικά, ουδεμία πρόταση έκαμαν πέρα από γενικόλογες και ανέξοδες εξαγγελίες υπέρ των αιτημάτων μας. Μάλλον η στάση τους προδίδει ότι κρυφίως ίσως επιθυμούσαν την ψήφιση προκειμένου να έχουν άλλοθι ως Κυβέρνηση.

-Ήδη όπως επισημαίνεται παραπάνω οι εκπρόσωποι των δανειστών συναινούν στο ασφαλιστικό. Μάλιστα μετά την ψήφιση του νόμου, ο επίτροπος οικονομικών υποθέσεων της ΕΕ κ. Πιέρ Μοσκοβισί χαρακτήρισε σημαντική πρόοδο την ψήφιση γεγονός που υποδηλώνει ότι το αποδέχονται στη διαδικασία της αξιολόγησης.

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΧΗΣ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΨΗΦΙΣΗ

-Υπακούει στους κανόνες του στοιχειώδους ρεαλισμού η άποψη για  συνέχιση των κινητοποιήσεων μετά ταύτα; Με ποια επιχειρήματα ενόψει όλων των προαναφερομένων, θα πείσουμε τους συναδέλφους να συνεχίσουν την αποχή;  Τι θα τους πούμε ; Ότι ζητάμε την κατάργηση του νόμου; Και κατά ποια επιχειρηματολογία, είναι ρεαλιστικό ένα τέτοιο αίτημα μετά την  ψήφιση του νόμου, όταν  δεν έγινε μετά από σκληρή αποχή διάρκειας τεσσάρων μηνών στο στάδιο του σχεδίου νόμου;

– Ποια επιτροπή χορήγησης αδειών, θα δεχθεί και θα μπορεί  σταθεί σε μια αποχή, υπό τα παραπάνω αμείλικτα ερωτήματα, όταν παρέλθουν λίγες μόνον ημέρες από την εν θερμώ κατάσταση στην οποία βρίσκεται το δικηγορικό σώμα. Ποιος θα μπορεί να απαντά στο δικαστικό μέγαρο στους συναδέλφους, οι οποίοι θα του υποβάλουν το απολύτως λογικό ερώτημα: γιατί απέχουμε; γιατί δεν μπορώ να δικάσω;

-Προτάσεις τυχόν στοχευμένων αποχών προσκρούουν στα ίδια  ερωτήματα που θα επιζητούν εναγωνίως απάντηση.Αλλά και επιπρόσθετα: Κατά ποία λογική και επιχειρηματολογία, θα πεισθεί ο συνάδελφος που έχει διοικητικές υποθέσεις σε βάρος του δημοσίου ότι αυτός θα πρέπει να σηκώσει το βάρος της αποχής και οι άλλοι να εργάζονται; Το ίδιο ο συνάδελφος που έχει υποθέσεις τακτικής διαδικασίας στη περίπτωση στοχευμένης αποχής στις αντίστοιχης φύσεως δικαστικές διαφορές κ.ο.κ.

-Ποιος μπορεί, πλέον αυτών, να αγνοήσει την κόπωση και το κόστος των θυσιών των συναδέλφων και να αναλάβει το ρίσκο πρότασης αποχής με τις προαναφερόμενες και αναντίλεκτες αρνητικές προϋποθέσεις;

-Ποιος μπορεί να αποκλείσει άσκηση ομαδόν αιτήσεων ακύρωσης και αναστολής στο ΣΤΕ κατά της απόφασης παράτασης της αποχής και μετά την ψήφιση του νόμου; Ποιος έχει αμφιβολία ότι δεν θα ευδοκιμήσουν αυτές οι αιτήσεις όταν ήδη η απόφαση της Επιτροπής Αναστολών έθεσε τις παραμέτρους της νομιμότητας της αποχής μας; Ποιος θα αγνοήσει αυτόν τον κίνδυνο, ο οποίος αν επισυμβεί θα υπονομεύσει τις μελλοντικές μας αγωνιστικές κινητοποιήσεις;

ΤΕΛΙΚΕΣ ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ

Μια αποχή πρέπει να έχει επιχειρήματα, ρεαλιστικό αίτημα και να απαντά στα προαναφερόμενα ερωτήματα. Η στιγμή απαιτεί ΕΙΛΙΚΡΙΝΕΙΑ. ΚΑΘΑΡΕΣ ΛΥΣΕΙΣ. ΟΧΙ ΜΕΣΟΒΕΖΙΚΕΣ. Πρέπει να λαμβάνουμε δύσκολες αποφάσεις και να αντιστεκόμαστε και στο θυμικό και στο εν θερμώ κλίμα. Αποφάσεις που να υπακούουν στους κανόνες της λογικής και της πραγματικότητας.

Κάποιες από τις αναφερόμενες ως εναλλακτικές μας λύσεις, (να παραιτηθούμε από την δικηγορική ιδιότητα, να μη πληρώσουμε οφειλές, και άλλα τινά) όχι μόνον δεν είναι εφικτές, αλλά διατρέχουμε τον κίνδυνο της απόλυτης γελοιοποίησης.

Η πρόταση για συνέχιση με καθολική αποχή αόριστης διάρκειας, χωρίς πλαίσιο αδειών καμία άδεια δηλαδή, χωρίς όριο, χωρίς στόχο, στα τυφλά, από εκδίκηση κλπ δικαιολογείται να λέγεται μόνον από αγανακτισμένο συνάδελφο. Στη καλύτερη των περιπτώσεων αποτελεί ανευθυνότητα, όταν λέγεται από έχοντες ή διεκδικούντες θεσμικό ρόλο. Απευθύνονται για δικούς τους λόγους στο θυμικό των συναδέλφων με σκοπό να το διεγείρουν. Κάποιοι απ’ αυτούς, από θέσης αρχής είναι κατά της αποχής συστηματικά και υποκρίνονται, όχι μόνον τους εκ των υστέρων επαναστάτες αλλά και τους μετά Χριστόν προφήτες.

Κακώς ο ΔΣΑ, ο ΔΣΘ, ο ΔΣΠ, έσπευσαν να αποφασίσουν τι θα προτείνουν στην ολομέλεια, με αποτέλεσμα την υποβάθμιση του διαλόγου και της ήρεμης συζήτησης στο ανώτερο αντιπροσωπευτικό όργανο του δικηγορικού σώματος. Το ίδιο κακώς  δικηγορικοί σύλλογοι της περιφέρειας έκαναν για πολλοστή φορά αυτό για το οποίο κατηγορούν τον ΔΣΑ. Δημοσίευσαν πανηγυρικά τις ληφθείσες αποφάσεις και επιδόθηκαν σε ένα άγονο διαγκωνισμό προβολής της άποψής τους. Μετά ταύτα, ανακύπτει το ερώτημα: Ποιο το νόημα της συζήτησης στην Ολομέλεια όταν υπάρχουν προειλημμένες αποφάσεις; Γιατί να υποβαλλόμαστε εν προκειμένω σε μια συζήτηση, αφού θα αρκούσε ενδεχομένως η δια αλληλογραφίας ή δια ορισμένων γραμματέων καταμέτρηση και λήψης απόφασης; Απεναντίας το ορθό και κατά νόμον είναι να προηγείται η απόφαση και στη συνέχεια να τίθεται αυτή στην αποφασιστική κρίση των συλλογικών οργάνων εκάστου Δικηγορικού Συλλόγου με απώτερο στόχο την ενιαία πανελλαδική έκφραση του κλάδου.

Όλες οι παραπάνω σκέψεις και προβληματισμοί, οι οποίοι ορθώς τίθενται από τη συντριπτική πλειονότητα των συναδέλφων, οδηγούν στο συμπέρασμα πως μόνος ουσιαστικός λόγος συνέχισης της αποχής μας, είναι η διαφύλαξη της ενότητας του δικηγορικού σώματος, η οποία μέχρι σήμερα υπήρξε αρραγής, εκφράστηκε όπως ποτέ άλλοτε μέχρι σήμερα και πρέπει να διαφυλαχτεί, ως αποτέλεσμα αλλά και ως μελλοντική παρακαταθήκη.

Συνέχιση όμως με το ίδιο πλαίσιο αδειοδότησης των συναδέλφων για τις προβλεπόμενες μέχρι σήμερα διαδικαστικές πράξεις και ενέργειες και όχι με χαλάρωσή του, η οποία δεν εξυπηρετεί κανέναν ουσιαστικό σκοπό παρά μόνο επικοινωνιακή “ήπια μετάβαση” στην οριστική αναστολή της αποχής

ΠΡΟΤΑΣΗ

-Να συνεχιστεί η αποχή με το ισχύον πλαίσιο, χωρίς χαλάρωσή του, όπως προτείνεται από το ΔΣΑ, έως 24^η Μαΐου 2016  χάριν της ενότητος του σώματος η οποία εκφράστηκε με δυναμισμό μέχρι σήμερα. Μετά την 24/5, για τους λόγους που αναφέρονται παραπάνω, δεν νομίζω ότι μπορεί να συνεχιστεί η αποχή.

-Επιδίωξη υλοποίησης των τριών προαναφερομένων τροπολογιών, για τις δυο εκ των οποίων υπήρξε δέσμευση του Υπουργού κατά τη ψήφιση στη Βουλή.

-Με δεδομένο ότι ο νέος τρόπος καταβολής εισφορών έχει αφετηρία την 01-01-2017 να αξιοποιηθεί για όποιες βελτιωτικές παρεμβάσεις σε συνδυασμό και με το γεγονός του διαστήματος προσαρμογής (τετραετίας από 01-01-2017 ως 31-12-2020).

-Επιδίωξη δικαστικής ακύρωσης ενόψει και της ομολογημένης πλέον αντισυνταγματικότητας. (Ελεγκτικό Συνέδριο, Επιστημονική Επιτροπή Βουλής, ΟΚΕ).

ΑΙΤΗΜΑ: Να υποβληθεί με ένταση και επιμονή το αίτημα επαρκούς παράτασης της προθεσμίας καταβολής ασφαλιστικών εισφορών έτους 2015 πέραν της 30-06-2016 και λήψης κάθε ευνοϊκού μέτρου στην κατεύθυνση αυτή, εξαιτίας των αυτονόητων δυσμενών συνθηκών που συντρέχουν μετά την τετράμηνη αποχή.

 ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Γ.ΚΑΤΣΑΡΟΣ